مبانی نظری و پیشینه تحقیق خودافشاسازی
شرح مختصر:
مبانی نظری و پیشینه تحقیق خودافشاسازی
خودافشاسازی به فرایندی اشاره دارد که در آن فرد به خود اجازه می دهد تا بوسیله دیگران شناخته شود (میکالینسر و ناچشون[۱]، ۱۹۹۱). نظریه و تحقیقات در حوزه خودافشاسازی بر عامدانه و داوطلبانه بودن فعالیت آشکار کردن اطلاعات، افکار، و احاسات راجع به خود و دیگران (حداقل یک نفر دیگر) اشاره دارد (گرین[۲]، درلگا[۳] و متیو[۴]، ۲۰۰۶).
درلگا و گرزلاک[۵] (۱۹۷۹) خود افشاسازی را شامل ارائه اطلاعاتی در خصوص حالتهای فردی، تمایلات، رخدادهای گذشته، و برنامه هایی برای آینده میدانند. تحقیقات مربوط به خود افشاسازی به این یافتهها دست یافتهاند که توانایی انتقال احساسات و افکار به دیگران، مهارت اصلی در رشد روابط بین فردی است (آلتمن و تیلور، ۱۹۷۳؛ برشید و والستر، ۱۹۷۸، به نقل از گاردنر، ۲۰۱۱). خودافشاسازی به رشد و تسهیل ادراک متقابل و حمایت متقابل کمک میکند (برگ[۶] و درلگا، ۱۹۸۷، چلون[۷]، ۱۹۷۹، به نقل از میکالینسر و ناچشون، ۱۹۹۱). فقدان خودافشاسازی اغلب به نارضایتی و احساس تنهایی در شبکه های اجتماعی میانجامد.